خانه ام سرد و اتاقم تاریک
پشت این پنجره ماتم زده ام
شعرهایم شده غم نامه ی اشک
قصه ی تلخ دل غم زده ام
روح من مرغ اسیرقفس است
شده محبوس میان بدنم
نیمه شب بود که دیدم در خواب
با دلی خسته میان کفنم
واژه ای نیست به نام لبخند
یا اگر هست شده بیگانه
واژه ی مرگ چقدر شیرین است
همه گویند به من دیوانه
شب شد و کاش نمیدانستم
قصه ی ماتم من تکراریست
همه خوابند در این شهر سیاه
سهم من در دل شب بیداریست
گونه ام زرد دو چشمم خیس است
خانه ام سرد اتاقم خالیست
آرزو نیست به جز رود سراب
باغ امید چقدر پوشالیست
نیمه شب رفت و سحر آمده باز
مانده ام با همه دلواپسیم
دفتری خیس و پر از خط سیاه
قصه ی درد و غم ِ بی کسیم
دنیا به این سیاهی نیست
خیلی رفتی تو بهر خودتو نوای غم سر میدی مینا
شساثلاه شلث هدث شیشئ شساثلا دشساث ذثافشقث
عاشقی اگه اینه صد لعنت بر عاشقی بتد
وبلاگت بعضی جاهای کمش خیلی خوبه دوس دارم
اما بعضی جاها
عین مرئاب ادمو تو سیاهی فرو میبره
نه نوری نه امیدی نه خدایی
بیا بیرون
خوب نیست
منم اینطوریم
ام به این سیاهی دیگه نیستم
نمیدونم چه اتفاقی برات افتاده اینطوری شدی
اما .....
بماند
vase in k ye omidi dashtam to zendegim k ino az dast dadam ehsas mikonam vaghan in shekast kamaramo shekond man khily to zendegim sakhti keshidam ama in vaghan vasam sakht bod khily
.
بعضی آدمها یهو میان…
یهو زندگیت و قشنگ میکنن…
یهو میشن همه ی دلخوشیت…
یهو میشن دلیل خنده هات…
یهو میشن دلیل نفس کشیدنت..!
بعد همین جوری یهو میرن…
یهو گند میزنن به آرزوهات…
یهو میشن دلیل همه ی غصه هات و همه ی اشکات…
یهو میشن سبب بالا نیومدن نفست…
.
...
آدم هـا می آینـد
زنـدگی می کننـد
می میـرنـد و می رونـد ...
امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو
آن هـنگـام آغـاز می شـود کـه
آدمی می رود امــا نـمی میـرد!
مـی مـــانــد
و نبـودنـش در بـودن ِ تـو
چنـان تـه نـشیـن می شـود
کـه تـــو می میـری
در حالـی کـه زنــده ای ...
از وبت دیدن کردم جالب بود تو هم به من سر بزن خوشحال میشم
mamnon
bale chashm omadam